Wat doe je als als woelmuizen, coloradokevers, ratten en de wolf je boerderij bezoeken?

 

Woelmuizen, coloradokevers, ratten of de wolf. De meeste mensen zijn niet bepaald dol op deze ongenode gasten die ongevraagd mee-eten van onze planten en beesten. Maar volgens de Lenteland boeren draait alles om balans en is geen enkel dier ‘een probleem’. Pas als wij ons met die balans gaan bemoeien, gaat het mis.

De ooievaar

Als voorbeeld noemt boer Niels van Erve Kiekebos in Empe (Gelderland) de ooievaar. “We hebben er hier nu zoveel dat je het een plaag zou kunnen noemen. Er staat er bijvoorbeeld nu eentje voor mijn neus op de weg,” zegt hij lachend. “Ooit ging het heel slecht met de ooievaar. Wij gingen ze toen fokken en voerden ze kuikens uit de kippenindustrie om de populatie weer op peil te brengen. Het gevolg daarvan is dat ze nu de weidevogels opeten, terwijl ze oorspronkelijk vooral kleine reptielen, insecten en planten aten,” legt Niels uit.

“We verklaren een diersoort ongewenst of juist beschermd, gaan ons er dan tegenaan bemoeien en bereiken daarmee vaak het tegenovergestelde van wat we willen. Eigenlijk moeten we ons niet met de natuur bemoeien, maar in de landbouw is dat nou juist precies wat we wel doen.”

De das

Een ander typisch voorbeeld van de gevolgen van onze bemoeizucht is de das. “We hebben hier een halve hectare bosperceel,” vertelt Niels. “Daar heeft de beschermde das een burcht gebouwd. Dat is natuurlijk fantastisch, maar omdat de das beschermd is, krijgt je dan ook te maken met heel veel regels, die niet altijd passen bij de specifieke situatie. Ons uitgangspunt is dat we samen willen en kunnen leven met de das. Omdat we aan de rand van het bosperceel een aantal tiny houses willen plaatsen voor Bed & Breakfast, hangt het bos nu vol met wildcamera’s. Dat is onderdeel van een uitgebreid ecologisch onderzoek. Zo kunnen we in het ontwerp rekening houden met het leefgebied en looproutes van de das en straks samen vertoeven op dezelfde plek.

Woelmuizen

Ook op Lenteland boerderij ’t Sierveld in Mechelen (Limburg) zien ze ongenode gasten niet per se als een probleem dat ze moeten aanpakken. “We hebben hier veel woelmuizen,” vertellen Iris en Yves.  “Toen wij hier begonnen, reden er geen zware machines meer over het land waardoor de woelmuizen terugkwamen om gangen en gaten in het land te graven.

Normaal kan een boer daar minder blij mee zijn, maar wat wij zagen was dat met de komst van de woelmuis ook de reigers en de roofvogels kwamen om de muizen te eten. Je kan zeggen: wij moeten iets aan die woelmuizen doen, maar meestal lost het zich vanzelf wel op.”

Yves ziet, naast de komst van vogels als de zilverreiger, nog een voordeel van de woelmuizen. “Doordat er jarenlang met machines over het land gereden is, is er een verdichte laag in de bodem ontstaan waardoor het regenwater niet goed wegloopt. Dan is het graven van gangen door woelmuizen en mollen niet zo erg, want dat maakt de bodem weer luchtiger.”

Daarbij moet wel opgemerkt worden dat Iris en Yves pas hun eerste oogstseizoen in gaan, dus nog geen ervaring hebben met woelmuizen die mee-eten van de oogst. “Het is afwachten, maar zolang ze een beetje mee-eten in de groentetuin is dat niet erg. Je zaait gewoon een percentage extra. Het gaat om de balans. En omdat er nu al roofvogels zijn die op de woelmuizen jagen, komt die balans vanzelf.”

De boeren van boerderij ’t Gagel hebben al wel ervaring met woelmuizen, met hun eerdere boerderij Bodemzicht in Malden. “Op onze nieuwe locatie in Lochem gaan we er ook zeker mee te maken krijgen,” voorspelt tuinder Tim. “Het is een kwestie van goed timen welke gewassen wanneer de grond in gaan. Als ze te vroeg of te laat wortelen vallen ze ten prooi aan de hongerige woelmuis, want die hebben vooral vroeg in het jaar en laat in het seizoen honger. Wortelen, een gewas waar de woelmuis dol op is, gaan vroeg in het seizoen dus in de kas waar ook een kat slaapt om op de woelmuizen te jagen.”

Ratten

Ook ratten komen graag in de kas om zaden te eten. “Zodra ze weten dat er zaden te halen zijn, blijven ze komen,” vertelt Tim. “Ze halen zo’n hele tray overhoop en ook al halen ze er niks uit, dan is alles in principe weg. Begin vorig jaar hadden we dat heel veel. We hadden drie keer ui voorgezaaid en zijn alles drie keer kwijtgeraakt. Ratten vinden die zaden dan nog lekker, omdat het nog niet zo uiig smaakt. Niks werkte, behalve een kat in de kas die actief aan het jagen was. Om de geur van de kat te versterken, gooiden we de kattenbak leeg in de kas: toen wisten de muizen en ratten meteen hoe laat het was en waren ze weg.”

Ook bij Erve Kiekebos is de rat een veel geziene gast. “Het probleem van ratten is dat ze makkelijke ziektes verspreiden en wij hier voedsel verbouwen en daar vindt de voedselwarenautoriteit wat van,” zegt Niels van Erve Kiekebos. “Vorig jaar hebben we op advies van de ongediertebestrijding vallen gezet en hebben we er een aantal afgeschoten, want ratten worden heel snel een plaag, dus dan moet je maatregelen nemen.” Eén van die maatregelen was ook het nemen van twee katten. “We hebben ze als kitten een paar maanden in de schuur gehouden waar de ratten zaten. Ze kregen een handjevol voer en de rest moesten ze zelf regelen.” Eentje is helaas aangereden, maar die ander is een echte boerderij-kat geworden die de ratten en muizen niet alleen vangt, maar ook opeet. “Het liefst voor je neus.”

Ook op Lenteland boerderij Strackxhoeve (België) hadden ze ratten en muizen, maar geen last. “Als je de geoogste pompoenen en aardappelen te lang laat liggen, worden ze helemaal opgeknabbeld en uitgehold door die dieren,” vertelt Brent. “Daarom heb ik de pompoenen in de hoogte gehangen in netten en de aardappelen in dichte bakken opgestapeld. Anders ben je ze kwijt. Maar last? Nee.”

De marter

Dat alles in de natuur met elkaar samenhangt, blijkt uit de komst van de marter op Erve Kiekebos. “Ratten houden van kippenvoer en hadden dus gangen onder het nachthok gegraven. Daar heeft een marter dankbaar gebruik van gemaakt. Al onze kippen werden gedood. Dat hoort er ook gewoon bij,” zegt Niels nuchter.

“We hebben als mens de neiging iets te willen doen, dat zit in onze natuur, maar ik denk dat we vooral minder moeten doen en meer geduld moeten hebben. Die kippen konden geen kant op, omdat wij ze in een hok hadden gezet. Je kunt kippen ’s nachts natuurlijk ook gewoon vrijlaten zodat ze in een boom kunnen gaan zitten als er een marter, vos of wolf langs komt. Die pakt er dan misschien alsnog een paar, maar niet allemaal.” Momenteel hebben ze even geen kippen.

Coloradokevers

Ook de coloradokever meldde zich op Erve Kiekebos. Deze kever, die op een lieveheersbeestje lijkt, voedt zich uitsluitend met de bladeren en bloemen van de nachtschadefamilie, waaronder dus de in Nederland zo geliefde aardappel. In grote velden pakken ze de kever aan door te spuiten of met machines te kloppen, maar bij Erve Kiekebos gaan ze het beestje met de hand te lijf. “Je moet er op tijd bij zijn, want een kever legt heel veel eitjes, dus voordat ze dat doen, moet je ze te pakken krijgen. Het kost heel veel tijd om elke dag die aardappelplanten af te gaan en ze eruit te kloppen. We hebben die kevers aan de kippen gevoerd.”

Ook op de Strackxhoeve in België kregen ze te maken met de coloradokever. “Vorig jaar had ik aardappelen staan en de coloradokever heeft ons op een gegeven moment gevonden,” vertelt Brent, al lijken het er minder te zijn geweest dan in Empe. “Hij zat eerst vooral op de aubergines, maar daarna op de aardappelen,” vertelt Brent. “Daar ben ik ’s avonds een drietal keer een uurtje doorheen gewandeld en dan haalde ik ze van de planten af. Dat was eigenlijk wel voldoende. Ze waren er daarna nog wel, maar we hadden er niet per se last van. Ik denk wel dat die drie keer het verschil hebben gemaakt.”

De Wolf

En dan is er natuurlijk nog de wolf. “Dat begint hier echt een ding te worden,” vertelt Niels van Erve Kiekebos. “We hebben een aantal koeien, een stuk of vijftien, die we dagelijks verplaatsen en daardoor als een kudde over het land gaan. Maar nu is er een kans dat regels komen voor verplichte wolvenhekken waardoor het moeilijker is om op een natuurlijke manier met die beesten te werken.”

Niels: “Koeien liepen van nature als een kudde over het land en hebben op die manier minder te vrezen voor de wolf. Door continu te verplaatsen en elkaar te beschermen, weren ze roofdieren af. Maar door het plaatsen van hekken, leren koeien dat kuddegedrag af en liggen ze overal verspreid in het weiland. Daarmee zijn ze veel kwetsbaarder en wordt het voor de wolf juist makkelijker.”

En dus denken ze op Erve Kiekebos na over andere oplossingen. “We hebben een keer de tip gekregen om een ezel bij de koeien te zetten. Die zijn heel territoriaal, in tegenstelling tot de koeien zelf, en kunnen hard balken en schoppen.”

Ook op de boerderij ’t Gagel in Lochem is het plan om een of twee ezels bij een gemengde kudde van schapen en koeien te zetten. “In Spanje gebruiken ze die al jaren als bescherming tegen de wolf,” vertelt Tim. “Hij heeft een luidruchtige alarmroep en een echte fighting spirit, dus hij trapt hard.”

 

Volg de ontwikkelingen van de Lenteland boerderijen via Instagram, Linkedin of de nieuwsbrief.